Een blog over het reilen en zeilen in de praktijk.
Voordat ik begin met schrijven: Laat me vooropstellen dat dit niet bedoeld is als een negatief stuk tekst richting zorgverzekeraars, omdat ik denk dat ze een belangrijke rol spelen in ons zorglandschap.
Wel mag dit worden beschouwd als een kritische noot op het zorgstelsel. Ik ga proberen alle ins-en-outs zo objectief mogelijk op te schrijven.
Een contract met een zorgverzekeraar is als praktijk nodig om mensen met een aanvullende verzekering volledige vergoeding te kunnen bieden voor de behandeling. Zonder contract vergoed de zorgverzekeraar maar 75% of minder van het tarief en kost het de patiënt dus een eigen bijdrage.
Goed, wij zijn als praktijk nu al weer enkele maanden bezig met de contracten voor 2023. Ik dacht dat het leuk zou zijn om iedereen wat duidelijkheid te geven hoe dat nou in z’n werk gaat.
In November komen de meeste verzekeraars met nieuwe aanbiedingen richting hun klanten (de patiënt), en dan begint het voor de meeste mensen pas te spelen wat zorgverzekeraars nu eigenlijk doen.
Om te beginnen worden wij als praktijk betaald door de zorgverzekeraar. Wij krijgen per behandeling een tarief dat wordt bepaald door de zorgverzekeraar zelf (wordt de behandeling niet vergoed, dan hanteren wij ons eigen tarief).
Hiervoor sluiten wij contracten af met de verschillende zorgverzekeraars. Dit zijn 9 contracten in totaal, waar ook alle zusterlabels onder vallen.
In die contracten staan bepaalde eisen waar je als fysiotherapeut / fysiotherapiepraktijk aan behoort te voldoen.
Er zijn verzekeraars die eigenlijk geen andere eisen stellen dan dat je staat ingeschreven in het eigen kwaliteitsregister van onze beroepsgroep. Voor dit kwaliteitsregister dienen we jaarlijks cursussen te volgen en punten te halen. Deze zorgverzekeraars vertrouwen dus op de kwaliteit die onze beroepsgroep zelf al voorschrijft. (ONVZ, DSW)
Maar dit kan per zorgverzekeraar behoorlijk verschillen. Er zijn namelijk ook verzekeraars die aanvullende eisen stellen. Praktisch gezien houdt dit in dat je een (zeer laag) basistarief krijgt, waarbij je, door aan eisen te voldoen, extra vergoeding krijgt of in sommige gevallen überhaupt geen contract krijgt door niet aan deze eisen te voldoen. Qua extra eisen moet gedacht worden aan avondopenstelling ; bepaalde specialisaties ; patiënt tevredenheids onderzoeken ; verplichte intervisie avonden ; lid zijn van extra organisaties ; onder het landelijke gemiddelde werken wat betreft aantal behandelingen ; meedoen aan wetenschappelijke onderzoeken ; etc. Al deze eisen brengen voor de praktijk extra kosten met zich mee, waar in het hogere tarief niet voor wordt gecompenseerd.
Een andere specifieke doorn in het oog van veel fysiotherapeuten is bijvoorbeeld de eis om voor de behandeling mensen met de ziekte van Parkinson lid te zijn van een gesloten(!) netwerk. Dit houdt in dat we in sommige gevallen deze mensen niet onder behandeling mogen nemen en in andere gevallen een fors lagere vergoeding krijgen dat het al lage basisbedrag.
Om toe te mogen treden tot het netwerk dien je te worden ingeloot en daarna een opleiding te volgen. Dit wordt besloten door een commissie en je hebt er zelf weinig invloed op. In dit voorbeeld, wij proberen als praktijk al jaren aangesloten te worden bij dit netwerk maar worden keer op keer uitgeloot. Niet op basis van kennis of ervaring, maar pure pech.
Jaarlijks komen er nieuwe eisen bij en gaat het tarief wat we per behandeling als praktijk krijgen niet of nauwelijks omhoog. Het wordt voor ons hiermee steeds moeilijker als kleine praktijk om aan alle eisen te kunnen voldoen en contracten af te kunnen sluiten.
Er is 2 jaar geleden een onafhankelijk onderzoek geweest van GUPTA naar de kostprijs van fysiotherapie. Hieruit bleek dat de tarieven gemiddeld €5,- per behandeling te laag waren. Met de huidige inflatie is dit inmiddels opgelopen naar zo’n €10,- per behandeling.
Interessant detail, de eisen die gesteld worden zijn omstreeks Maart bekend, de bijbehorende geboden tarieven omstreeks Oktober. Je hebt dan als praktijk ca. 1-2 maanden een keuze te maken wel of niet te tekenen.
Dit houdt voor ons als praktijk concreet in dat we nog niet zeker weten of we in 2023 met alle verzekeraars een contract af zullen sluiten. Indien we met een zorgverzekeraar besluiten geen contract af te sluiten zullen we dat hier delen, zodat onze patiënten de overweging kunnen maken over te stappen naar een andere verzekeraar of een (deel) zelf te betalen. Wees gerust, de grootste spelers, CZ en VGZ teken we in ieder geval aankomend jaar nog.
Ik wens iedereen veel succes bij de keuze van een zorgverzekeraar. Deze organisaties zijn ontzettend belangrijk in onze zorg, dus onderzoek de mogelijkheden.
Wij gaan in de komende weken/maanden ons hoofd buigen over de contracten die we in de bus krijgen.
Nikki zal tegen het einde van het jaar nog een blog schrijven die dieper ingaat op de beste verzekeraar als het gaat om vergoeding van fysiotherapeutische zorg en met welke verzekeraars we besloten hebben een contract af te sluiten. Wetend dat fysiotherapie slechts één van de redenen is om een aanvullende verzekering af te sluiten, maar wellicht helpt het voor sommigen bij het maken van een keuze.
~ Martijn
